A víbora de Seoane é o único réptil velenoso de Galicia.Caracterízanse por posuír un par de cairos longos e ocos na parte dianteira da mandíbula superior. Estes cairos retráense contra o padal cando a boca está pechada e, cando esta se abre póñense rapidamente en posición para atacar a presa,e inxectar un veleno mortal que ataca o sangue e os tecidos.
Súa mordedura é grave e require asistencia médica urxente, pero rara vez provoca a morte. Estes casos extremos pódense producir en nenos de curta idade mordidos na cabeza ou no colo ou cando o veleno foi inoculado nos vasos sanguíneos.
As mordeduras provocan unha dor inmediata, de intensidade variable segundo a parte do corpo de que se trate. Transcorridos entre 15 e 30 minutos, a zona afectada presenta un aspecto morado; á hora da mordedura aparece unha inflamación,que pode estenderse moito polo membro afectado e que tarda semanas en remitir. Tamén é frecuente unha necrose superficial.
Os síntomas que poden aparecer; vómitos, diarreas, náuseas, taquicardias, dor abdominal e unha forte sensación de sede. Se o envelenamento é grave prodúcense unha inflamación extensa, hemorraxias, fallo renal agudo e trastornos neurolóxicos; ocasionalmente, o afectado entra en coma e morre. A gravidade do caso pode variar nas primeiras 48 horas a partir da mordedela.
As mordeduras provocan unha dor inmediata, de intensidade variable segundo a parte do corpo de que se trate. Transcorridos entre 15 e 30 minutos, a zona afectada presenta un aspecto morado; á hora da mordedura aparece unha inflamación,que pode estenderse moito polo membro afectado e que tarda semanas en remitir. Tamén é frecuente unha necrose superficial.
Os síntomas que poden aparecer; vómitos, diarreas, náuseas, taquicardias, dor abdominal e unha forte sensación de sede. Se o envelenamento é grave prodúcense unha inflamación extensa, hemorraxias, fallo renal agudo e trastornos neurolóxicos; ocasionalmente, o afectado entra en coma e morre. A gravidade do caso pode variar nas primeiras 48 horas a partir da mordedela.
A víbora de Seoane, ao igual que as outras víboras ibéricas de veleno máis tóxico, é tímida e fuxidía e só ataca cando se sente acurralada.
Este ofidio áchase amplamente distribuído por Galicia, dende o nivel do mar ata 1.900 metros de altitude, en bosques abertos de carballo, en bordos forestais e en manchas de breixos e toxos sempre que nelas poida tomar o sol para regular a súa temperatura corporal. Aliméntase principalmente de roedores e musarañas, aínda que tamén caza lagartas, escánceres, ras e polos de aves pequenas.
É unha víbora de talla mediana, en comparación con outras especies europeas, cunha cabeza grande e o fociño esmagado ou lixeiramente levantado. A cola é pequena (10-15% do total), os adultos poden alcanzar os 70-75 cm de lonxitude total, pero usualmente varían entre os 45 e 58 cm. É unha especie moi polimórfica, cunha variación individual e xeográfica notable
A cabeza triangular e ancha das víboras está cuberta de escamas e os ollos teñen a pupila vertical. A maioría das víboras iluminan ás súas crías no interior do corpo, é dicir, son ovovivíparas.
Son famosas polo seu veleno, probablemente o máis potente entre os animais presentes en Europa. Durante as Guerras Púnicas lanzábanse aos buques inimigos no curso das batallas navais, e ata o século XVII o seu uso como pezoña nos banquetes foi unha forma corrente de eliminar os rivais políticos
0 comentarios:
Publicar un comentario